Dziś mija 210. rocznica urodzin Józefa Ignacego Kraszewskiego. W 2022 roku – Roku Romantyzmu Polskiego to ważna data.
Mało kto wie, że w historii literatury polskiej Józef Ignacy Kraszewski napisał i wydał największą liczbę książek i wierszy – w ciągu 57 lat napisał aż 232 powieści, w tym 144 społecznych, obyczajowych, ludowych i 88 historycznych.
Ten wszechstronnie uzdolniony polski twórca – pisarz, publicysta, wydawca, historyk, encyklopedysta, malarz i grafik oraz działacz społeczny i polityczny urodził się 28 lipca 1812 roku w Warszawie, w ziemiańskiej rodzinie Jana i Zofii z Malskich. Był najstarszy z pięciorga rodzeństwa; najmłodszy brat Kajetan także zajął się literaturą.
Józefa Ignacego Kraszewskiego wychowywali dziadkowie oraz prababka, i to dzięki nim zainteresował się kulturą oraz literaturą. Jednak początkowo podjął studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Wileńskiego, ostatecznie przeniósł się na literaturę. Brał aktywny udział w życiu studenckim. 3 grudnia 1830 r. wraz z grupą młodzieży został aresztowany. Po wyjściu z więzienia (i szpitala więziennego) otrzymał dozór policyjny. Od grożącej mu branki do wojska na Kaukaz uratowało go wstawiennictwo ciotki. Z tego okresu wyniósł określony stosunek do zbrojnej walki powstańczej – odnosił się do niej ze zrozumieniem, ale i niechęcią, brakiem wiary w powodzenie.
Prowadził gospodarstwo, ożenił się, doczekał się czworo dzieci. Gospodarstwie kłopoty powodowały częste przenosiny i podejmowanie się przez Kraszewskiego różnych prac. Józef Ignacy Kraszewski był m.in. kuratorem szkolnym, dyrektorem teatru, dyrektorem Klubu Szlacheckiego, prezesem Towarzystwa Dobroczynności, redaktorem. Mieszkając w Dreźnie Kraszewski zajął się pomocą dla szukających schronienia za granicą powstańców styczniowych.
Napisał i wydał około 600 tomów, nie licząc w tym pracy redakcyjnej, mnóstwo artykułów i opasłą korespondencję prywatną. Zmarł 19 marca 1887 roku w Genewie, został pochowany w krypcie zasłużonych na Skałce w Krakowie.