2 maja, na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku, ustanowiono Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Biuro Programu „Niepodległa” zaprasza wszystkich do włączania się do akcji #mojaflaga.
Z okazji tego święta, każdy, niezależnie od miejsca zamieszkania, wieku czy upodobań może przyłączyć się do tej akcji społecznej i wywiesić flagę. Później wystarczy opublikować zdjęcie w mediach społecznościowych z hasztagiem #mojaflaga. Może to być dowolna flaga – uszyta samodzielnie, kupiona, a nawet zrobiona z papieru, wyeksponowana przed domem, na balkonie czy w miejscu pracy.
Z okazji święta, za Programem „Niepodległa”, przedstawiamy kilka ciekawostek związanych z polską flagą.
Jakie kolory ma flaga polski? Biały i czerwony, to oczywiste. Natomiast sprecyzowanie odcieni stanowi wyzwanie. Z pomocą przychodzi wtedy „Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych”. Właściwe kolory są przedstawione w postaci współrzędnych trójchromatycznych barw. Wynika z nich, że biały nie jest czystym śnieżnobiałym, a kolor czerwony to karmazyn, czyli ciemna czerwień. Ciekawostką jest, że nie zawsze tak było – choć pierwszy opis flagi z 1921 roku wprowadzał karmazyn (o odcieniu nieco jaśniejszym od współczesnego), to od 1927 roku, przez ponad 50 lat obowiązywał cynober, czyli czerwony wpadający w pomarańczowy.
Wybór barw flagi jest odwzorowaniem kolorów chorągwi polskiej, białego orła na czerwonym tle, oficjalnego symbolu państwa już od średniowiecza. Znak w godle, czyli orzeł, jest ważniejszą jego częścią niż tło, dlatego kolor biały jest na górze, a czerwony na dole (i dlatego poprawnie mówi się, że flaga jest biało-czerwona). Jeśli barwy zawieszone są w układzie pionowym, to biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu. Natomiast w rozetkach, czyli kokardach narodowych (często błędnie nazywanych kotylionami), biały powinien być wewnątrz, a czerwony na zewnątrz.
Długości boków w fladze powinny przedstawiać proporcje 5:8. Stosunek ten ustaliła „Ustawa z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej” i obowiązuje on do dziś. Przykładowo, gdy flaga ma 1 metr wysokości, to musi mieć 1,6 metra szerokości. Jeśli tak nie jest, to biały i czerwony stanowią barwy narodowe, ale nie flagę. Co więcej, zgodnie z ustawą, dla miana flagi, prostokąt musi być umieszczony na maszcie.
Dziś każdy ma prawo używać barw RP, w szczególności w celu podkreślenia znaczenia uroczystości, świąt lub innych wydarzeń, pod warunkiem zachowania odpowiednich czci i szacunku. Choć nie ma zakazów, jak za czasów PRL, nie wolno umieszczać napisów, np. z nazwami miejscowości, na biało-czerwonych flagach. Kodeks Karny zawiera przepisy dotyczące ochrony symboli narodowych. Za publiczne znieważenie, uszkodzenie lub usunięcie flagi czy godła grozi grzywna, kara ograniczenia albo pozbawienia wolności.
Każde państwo, uznane na arenie międzynarodowej czy nie, posiada własną flagę, co daje setki wzorów. Najbardziej podobne do polskiej są flagi Indonezji i Monako, które są czerwono-białe. Ponad 50 krajów świata obchodzi święto na cześć swoich barw narodowych (Polska od 2004 roku). Istnieje także specjalna nauka zajmująca się flagami, znakami wojskowymi, terytorialnymi, itp. Nazywa się weksylologia – od łacińskiego vexillum, czyli sztandar, chorągiew. Uznaje się ją za dyscyplinę pomocniczą historii powiązaną z heraldyką.
