Załoga

Wiele lat temu, niedługo po studiach polonistycznych, zdecydowałam się na pracę w bibliotece, z założeniem, że zostanę tam tylko na chwilę. Pracuję tu nieprzerwanie do dziś – wcześniej jako st. kustosz w Centralnej Bibliotece Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, od 1 sierpnia 2021 roku w roli Dyrektora Biblioteki Publicznej im. Ireny Zarzyckiej w Ożarowie Mazowieckim.

Biblioteka, jak większości z nas, kojarzyła mi się ze spokojną, niewymagającą energii i kreatywności, pracą, w której trudno o błyskotliwą karierę, nie mówiąc o wysokich zarobkach. Szybko okazało się, że wbrew wcześniejszym planom, „złapałam bakcyla” i wpadłam na dobre.

Uczyłam się teorii i praktyki zawodowej, skończyłam studia podyplomowe z informacji naukowej, i z czasem uświadomiłam sobie, że praca w bibliotece pozwoliła mi rozwinąć skrzydła, zdobyć nowe umiejętności i poznać swoje możliwości. Codziennie  czekały mnie kolejne wyzwania, realizowałam pomysły, które wymagały intuicji, otwartości i wiedzy z różnych dziedzin: psychologii, prawa, marketingu, zarządzania, a nawet informatyki.

Słyszy się obecnie, że zawód bibliotekarza jest zagrożony, że znikniemy z rynku pracy, ponieważ przetrwają tylko biblioteki cyfrowe, bez bibliotekarzy. Myślę, że opinie te biorą się z przekonania, że książka, informacja to tylko towar zamawiany on-line. Ale ci, co je głoszą, chyba sami do końca w nie nie wierzą, ponieważ biblioteka to coś więcej niż tylko usługa „zamów – wyślij”. To bezpośrednia osobista relacja bibliotekarz-czytelnik, miejsce spotkań i wymiany myśli, a to z pewnością rzecz najważniejsza, której nie da się niczym zastąpić.

Cieszę się, że dzięki swojemu zawodowi, który jest również moją pasją, mam możliwość działać wspólnie z pracownikami naszej biblioteki, przy ścisłej współpracy z samorządem, innymi instytucjami kultury, oświaty, organizacjami pozarządowymi oraz artystami i twórcami, na rzecz środowiska lokalnego, rozbudzając, szczególnie w młodych ludziach, „szlachetny snobizm obcowania z kulturą wysoką”, popularyzować nie tylko to, co łatwo przyswajalne, ale upowszechniać wartościową literaturę, która wzbogaca przeżycia emocjonalne i podnosi poziom kultury czytelniczej, pielęgnuje historię, tradycję i wartości nieprzemijalne.