Sięgając po książki o Powstaniu Warszawskim uczcijmy w ten sposób tych, którzy walczyli. Zachęcamy do lektury!
„Powstanie ’44” Normana Daviesa. Książka, napisana przy udziale kilkunastu współpracowników, jest bogatym zbiorem informacji malujących szerokie tło powstania oraz wstrząsających świadectw naocznych świadków i uczestników wydarzeń, łącznie z relacjami żołnierzy niemieckich. Sprzedana w nakładzie kilkuset tysięcy egzemplarzy.
„Dziewczyny z powstania” Anny Herbich. Godzina „W” zastała kobiety w codziennych sytuacjach. Walczyły wszystkie, każda na swój sposób. Ratowały rannych, chroniły swoje dzieci, chwyciły za broń. 63 dni heroicznej bitwy widziane oczami kobiet, które przeżyły.
„Galop ‘44” Moniki Kowaleczko-Szumowskiej. Fikcyjna opowieść dla nastolatków. Żyjący współcześnie Michał odwiedza Muzeum Powstania Warszawskiego i podczas oglądania wystawy przenosi się w sam środek powstania. Na ratunek rusza jego starszy brat. Choć do tej pory trudno było im się porozumieć, to w świecie wojny będą musieli przejść test braterskiej miłości.
„Obłęd ‘44” Piotra Zychowicza. Udowadnia, że decyzja o wybuchu Powstania Warszawskiego była błędem. Zdaniem autora ten bohaterski zryw ostatecznie okazał się najlepszym prezentem, jaki mógł sobie wymarzyć Stalin.
„Warszawa w dniach Powstania 1944” Lesława M. Bartelskiego, Tadeusza Bukowskiego. Fotograficzny album z powstańczych dni Powiśla.
„Fajna ferajna” Moniki Kowaleczko-Szumowskiej. Wzruszające, barwne i niepozbawione humoru wspomnienia dzieci z Powstania Warszawskiego, dla młodych czytelników.
„Made in Poland” Stanisława Likiernika. Wspomnienia żołnierza Kedywu, który po siedemdziesięciu latach od Powstania Warszawskiego zdecydował się o nim opowiedzieć. Nigdy nie krył krytycznego stosunku do niego. Rozsądek nie musi oznaczać tchórzostwa, chłodna analiza nie musi być podszyta cynizmem, a obrona wolności nie musi być samobójstwem.
„Wojna chłopięca. Pamiętnik z Powstania Warszawskiego” Bohdana Hryniewicza. Wydarzenia z czasów wojny, ze szczególnym uwzględnieniem Powstania Warszawskiego, odtworzone przez jednego z najmłodszych łączników powstania.
„Chłopak z Warszawy” Andrzeja Borowca. Właśnie skończył 16 lat i ocalał z powstania. W dwóch lewych butach i lamowanym aksamitem smokingu, kulejąc, wmaszerował do niemieckiego obozu jenieckiego. Trzy tygodnie wcześniej został dwukrotnie ranny. W obozie opatrzył go wzięty do niewoli brytyjski lekarz.
„Pamiętnik z Powstania Warszawskiego” Mirona Białoszewskiego. Autor czekał 23 lata, aby opisać powstanie. Jak sam twierdził: „Przez dwadzieścia lat ten temat mnie gniótł”. W przeciwieństwie do wielu swoich rówieśników z pokolenia Kolumbów nie walczył. W jego relacji brak tu patosu, heroicznej walki i atmosfery wojennej przygody.
„Dzieci ’44. Prawdziwe historie dzieci w powstańczej Warszawie” Jerzego Mireckiego. Zebrany przez powstańca zbiór 50 wspomnień dzieci i relacji o dzieciach z powstania.
„Dni walczącej stolicy” Władysława Bartoszewskiego. Zapis sześćdziesięciu siedmiu audycji dokumentalnych poświęconych powstańczej Warszawie, prowadzonych przez autora w programie III Polskiego Radia od 30 lipca do 4 października 1981 roku. Odtworzone zostały przez Rozgłośnię Polską Radia Wolna Europa w 1984 roku.
Opisy pochodzą od wydawców